[Kitap-Roman] Peter Pan Ölmeli, John VERDON

Sabahın beşinde kafasındaki karmakarışık düşüncelerden kurtulup uykuya dalmak üzereydi ki telefonu çaldı. Karanlıkta telefonuna uzanırken boş bir su bardağını devirdi. Madeleine uykulu bir sesle söylenirken, komodinin üzerinde duran telefonunu buldu. Ekranda arayanın Hardwick olduğunu görünce, kalkıp çalışma odasına gitti.
“Ne var?”  “İnsan sabahın bu saatinde aranır mı diyorsun, biliyorum, ama Türkiye ile aramızdaki saat farkı 7, yani orada öğle oldu. Hava da çok sıcaktır herhalde.”
“Harika bir haber bu, Jack. Söylediğin için çok teşekkür ederim.” “Ankara’daki bir dostum aradı ve ben de seni arayayım dedim. Çiftçi Dave’in tavuklarına mısır verme zamanı, değil mi? Aslında o zavallı hayvanlara yemlerini bir saat önce vermen gerekirdi, tembel herif.” 

“Kendi adı dışında bir isim. Yatırırken ya da kucağına alıp severken ona verdiğin sempatik bir isim var mıydı?” Gumey ona hayır diyecekti ama birden, aklına uzun yıllardır unuttuğu bir şey geldi, üzüldü, hafifçe boğazını temizledi ve “Tabii ya...ona “Küçük Ayı" derdim,” diye cevap verdi. “Neden öyle derdin?” “Ne bileyim, garip bir görünüşü vardı...özellikle mutsuz olduğu zamanlarda...neden bilmiyorum, o görünüşü bana küçük bir ayı yavrusunu hatırlatırdı.” “Ve onu kucaklardın, değil mi?” “Evet” “Çünkü severdin onu, değil mi?” “Elbette.” “O da seni severdi, değil mi?” “öyle sanıyorum, severdi beni.” “Onun ölmesini istedin mi hiç?” “Elbette hayır.” “O senin ölmeni ister miydi peki?” “Hayır.” “Madeleine senin ölmeni ister mi?” “Tabii ki, hayır." “Kyle senin ölmeni ister mi?" “Hayır.” Claret, devam etmeden önce, sanki kendisini anlayıp anlamadığını görmek ister gibi, Gumey’in gözlerine baktı. Bir an düşündü ve “Seni seven herkes yaşamanı istiyor," dedi. “Elbette, öyle sanıyorum.” “O halde kendini Danny’nin ölümünden sorumlu tutma ve ölüm riskini göze alma duygusu... tamamen bencil bir durum bu, değil mi?"

Claret durdu, gücünü toplamak ister gibi, derin bir nefes aldı ve sonra, “Sen aşın kibirli bir adamsın, David,” diye devam etti. “Seni seven insanları umursamıyorsun. Seni sevenleri incitmemelisin. Daha önce yapmadıysan, şimdi yap bunu. Bir karın ve oğlun var, onların sevdiği bir adam olarak, hayatını tehlikeye atmaya hakkın var mı?” “Dinle beni, David,” diye sürdürdü konuşmasını. “Hayatta sevgiden daha önemli hiçbir şey yoktur, önemli olan sadece ve sadece sevgidir."

 Konuya bu açıdan bakınca, oğlundan  kaçmasının nedeninin, kendi içine kapanıklığı olduğunu anladı. Bunu aşmak zor bir iş değildi. Ama bunu düşününce, kafasının içinde başka bir soru belirdi. Kyle’ı çok az görmesinin nedeni sadece içine kapanık olmasıyla açıklanabilir miydi acaba? Daha sonra aklına cevap verilemeyecek bir başka soru geldi: Bir oğlun varlığı, ona bir zamanlar iki oğlu olduğunu ve eğer o durum olmasaydı hâlâ iki oğlu olacağını...